Çalışma, sınır ve sınırsızlık olgularının bilinçte yaratılan ve döngüsel bir devinim içerisinde kişi tarafından yeniden tanımlanan metodolojiler olduğunu anlatmayı hedefler. Mimari olarak bir labirenti andıran ve katmanlar halinde bilinç ve beden/gerçeklik arasına çekilen bu sınırlar bireyin özgür irade ve karar mekanizmasını dikte eder. Aslında bilinçte çizilmeye başlanan potansiyeller, olasılıklar ve sonlanmalar gerçek dünyada dışa vurulamadan birey tarafından katledilerek ihtimaller ortadan kaldırılır. Kişi kendine çektiği sınırlarla başarısızlıktan kendini korur. Ne var ki süreç içerisinde deneyim heyecanını ve özgürlüğünü de kaybeder. Bilinç labirentinde kendine sınırlayarak canavarlaşan özgürlük illüzyonunu tatmin eder.